Prebiotica zijn niet-verteerbare voedingsingrediënten die bedoeld zijn om het paard gunstig te beïnvloeden door selectief de groei en/of activiteit van één of een beperkt aantal bacteriën in de dikke darm te stimuleren. Ze verbeteren de gezondheid van de gastheer door de populatie van nuttige darmmicroben te vergroten en mogelijk schadelijke microben te onderdrukken.

Bij paarden worden prebiotica vaak gebruikt om een gezond darmmicrobioom te ondersteunen, wat essentieel is voor de spijsvertering en de opname van voedingsstoffen. Ze kunnen gunstig zijn voor paarden met spijsverteringsproblemen, paarden met stress of paarden die antibiotica gebruiken, die allemaal het evenwicht van de darmbacteriën kunnen verstoren.

Veel gebruikte soorten prebiotica in paardenvoeders zijn onder andere:

1. Fructo-oligosachariden (FOS): Dit zijn korte ketens van fructose moleculen die niet verteerd worden in de dunne darm en zo de dikke darm bereiken, waar ze gefermenteerd worden door nuttige bacteriën.
2. Mannan-oligosachariden (MOS): MOS, afkomstig van de celwanden van gist, worden verondersteld schadelijke bacteriën in de darm te binden, waardoor ze zich niet kunnen hechten aan de darmwand en geen ziekte kunnen veroorzaken.
3. Inuline: Dit is een soort oplosbare vezel die in veel planten voorkomt. Net als FOS wordt inuline niet verteerd in de dunne darm en gefermenteerd in de dikke darm, waardoor de groei van nuttige bacteriën wordt bevorderd.
4. Beta-glucanen: Dit zijn suikers die voorkomen in de celwanden van bacteriën, schimmels, gisten, algen, korstmossen en planten, zoals haver en gerst. Ze zouden immuunversterkende eigenschappen hebben.
5. Pectine: Pectine, een soort vezel die voorkomt in fruit en groenten, wordt door darmbacteriën gefermenteerd tot vetzuren met een korte keten, die een energiebron vormen voor cellen in de darmwand.

Het rapport "Effects of a Prebiotic Supplement (Jerusalem Artichoke Meal) on the Fecal Microbiota of Healthy Warmblood Horses in Training: A Longitudinal Study" geeft inzicht in de effecten van prebiotica op de spijsvertering van paarden (2).

Volgens het onderzoek zijn prebiotica bedoeld om het metabolisme van de microbiota in de dikke darm te stimuleren. De onderzoekers stelden vast dat het dominante phylum bij paarden Firmicutes was, gevolgd door Bacteroidetes. Het voeren van Jerusalem Artichoke Meal (JAM), een prebioticum, verminderde de relatieve overvloed van een niet-geclassificeerd geslacht uit de familie Lachnospiraceae in alle delen van de dikke darm in vergelijking met het voeren van een placebo. Leden van de familie Lachnospiraceae produceren voornamelijk butyraat als fermentatieproduct en dit heeft verschillende gezondheidsbevorderende effecten op de darm, zoals het stimuleren van de proliferatie van epitheelcellen en het verbeteren van de barrièrefunctie. Een vermindering in deze familie zou daarom negatieve gevolgen kunnen hebben voor de gezondheid van de darm.

Uit het onderzoek bleek ook dat de toevoeging van aardperenmeel met het prebioticum fructo-oligosacchariden en inuline de relatieve overvloed van het dominante genus Lactobacillus in de maag deed toenemen en de relatieve overvloed van Streptococcus in duidelijke mate deed afnemen. Deze verandering zou een schadelijke invloed op de maag kunnen hebben door een verhoogd bacterieel metabolisme (SCFA-productie) en mogelijk een verlaagde pH-waarde. Het voeren van aardperenmeel verhoogde echter de bacteriële diversiteit in alle delen van het spijsverteringskanaal, wat gunstig zou kunnen zijn voor de stabiliteit van de gastro-intestinale microbiële gemeenschap.

De onderzoekers concluderen dat ondanks dat de dikke darm het doel is voor prebiotische interventies, de resultaten van deze studie een duidelijk effect laten zien in het voorkanaal. Toekomstige studies zouden de toepassing van prebiotica onder verschillende biotische en/of abiotische stressfactoren moeten omvatten, evenals verschillende paardenrassen en -leeftijden, om het effect van de prebiotica onder verschillende fysiologische omstandigheden beter te beschrijven. Het onderzoek maakte duidelijk dat prebiotica complexe effecten kunnen hebben die niet noodzakelijkerwijs allemaal gunstig zijn.